De Terugblik
Drie ex-raadsleden over het Akkoord
Bij elkaar zaten ze meer dan 25 jaar in de Tilburgse gemeenteraad. Maar politiek is een hard vak. Tine van de Weyer (PvdA) werd niet herkozen ondanks een intensieve persoonlijke campagne. Ook voor Jan Heijman (VVD) is geen plek meer in de nieuwe raad. En Maarten van den Tillaart van het CDA besloot dat het na 12 jaar mooi was geweest. Voor het volmaken van die termijn kreeg hij het traditionele lintje.
Alle drie waren ze met enige regelmaat te gast in het Milieucafé. Vandaag, op de avond van de installatie van de nieuwe raad, reflecteren ze op het Akkoord van Paradox. Allereerst natuurlijk de vraag hoe ze zich voelen onder de afloop van hun politieke carrière.
Van den Tillaart verklaart een beetje met pijn in het hart te vertrekken. Raadslid zijn is een intensief bestaan en hij zal het zeker gaan missen. Bij Tine van de Weyer moet het besef nog landen: ze voelt het nog niet zo. Jan is er nog niet klaar mee en is nog aan het nadenken. Hij heeft een dubbel gevoel: enerzijds is Heijman er klaar mee, anderzijds is er nog veel te doen en jeuken zijn handen bij het zien van de nieuwe coalitie in wording.
Trots
Waar ze trots op zijn? Heijman is verheugd dat hij, samen met het CDA en de PvdA, achter de schermen wat heeft kunnen betekenen voor degenen die bouwplannen hadden voor een groen gebied bij de Gilzerbaan. Van de Weyer denkt met plezier terug op het project met de groene daken, waar ze vroeger ook een prijs voor gekregen heeft. En Van den Tillaart proeft voldoening omdat hij erin geslaagd is om de Mall tegen te houden. "En ik ben ook blij dat ik mijn rug recht heb gehouden met het Midi-theater. Daar heb ik ook gelijk in gekregen."
Over naar het Akkoord van Paradox 2.0. Vijf thema's als we het asbest meetellen. Welk punt achten ze het meest kansrijk? Van den Tillaart noemt meteen de Kaaistoep (Groene Long). "Mij spreekt het wel aan om gewoon te beginnen met simpele dingen, en met het opengooien van het gebied. Grote plannen zijn inderdaad niet nodig en horeca hoeft niet per se direct te worden gerealiseerd."
Ook Van de Weyer noemt de Kaaistoep. Er liggen ook raakvlakken met een project om het Bels Lijntje te verbreden. Daarvoor wordt een coöperatie opgericht. Ze is het eens met de strategie om niets te forceren, en zaken organisch te laten groeien.
Heijman acht "eigenlijk alle punten wel kansrijk" voor de nieuwe coalitie. Wat hem betreft mag asbest wel wat hoger op de lijst. "Dit dossier is onterecht blijven liggen. Ik wijs op de commotie in Utrecht een jaar geleden, we hebben nog steeds een heel groot probleem in Nederland. Ikzelf heb bij de Milieudienst Rijnmond gewerkt en toen waren we er ook al mee bezig. Het is navrant dat je blijkbaar af en toe een exces nodig hebt om een oplossing te forceren."
Heijman denkt dat het asbest is ondergesneeuwd. Politici hebben veel zaken op hun bord en sexy onderwerpen gaan nu eenmaal voor. "Asbest zijn we gewoon een beetje vergeten denk ik. Het zou zomaar kunnen dat ik hier ook werk van ga maken."
Commitment
Als tweede prioriteit noemt Tine van de Weyer het fijnstof. Echter als je praat over verkeer stuit je op een groot probleem: "Je kunt als gemeente maar heel beperkt sturen. Openbaar Vervoer is een zaak van de provincie, en over rijksweg A58 gaat het Rijk. We doen wat we kunnen maar ik ben het met Henk Jans eens: alleen een snelheidsverlaging zet zoden aan de dijk. Daar hebben we dus het commitment van landelijke politici voor nodig."
Maarten van den Tillaart is het ermee eens om ook de particuliere dieselauto's mee te nemen in de milieuzone. "Waarom zou je alleen de kleine ondernemer pakken en de particulier niet?"
Jan Heijman blijkt minder auto-minded dan je van een VVD-er zou verwachten. "De discussie over de milieuzone is gestopt maar moet weer op gang komen. Ikzelf was een van de eerste raadsleden met een elektrische auto. Helaas zijn de stimuleringsregelingen nu weer gestopt. Als ZZP-er ben ik daarom nu weer aangewezen op een dieselvoertuig. En het klopt, op dit punt ben ik het inderdaad niet eens met Roel Lauwerier."
Veteraan Van den Tillaart heeft ooit coalitiebesprekingen meegemaakt. "Vergis je niet, die gaan niet echt over de inhoud. Minstens zo bepalend zijn de personen, de sfeer en de poppetjes. Van de andere kant: ik zou niet weten waarom deze punten niet gewoon ingebracht kunnen worden in het coalitieprogramma. Ze kosten niet veel geld."
Fatsoenlijk
De spraakmakende overstap van Trots-boegbeeld Joost van Puijenbroek houdt Maarten niet zo bezig. "Nu hebben we een raadslid erbij: dat is leuker dan het omgekeerde. Ik heb stevig gebaald toen twee CDA-leden vertrokken met medeneming van hun zetels. Want ze hadden hun zetel niet verdiend. Echter ik denk niet dat de komst van Van Puijenbroek veel verschil zal maken. Als Trots als fractie opgeheven wordt, is daar naar mijn smaak niet zoveel mis mee. Feitelijk heeft Joost een verstandige keuze gemaakt. Het CDA is een hele fatsoenlijke partij."
Tot besluit heeft Frans Post een aardigheidje voor de scheidende raadsleden in petto. Een persoonlijke jaarkaart waarmee ze gratis naar het Milieucafé kunnen. Met foto en vingerafdruk. "Genomen van de wijn- en bierglazen die jullie hier in Paradox hebben gebruikt."
Volgend artikel: Ava Silver
Foto’s: Wendy Presser
Verslag: Hans van den Berk
