‘Desnoods ga ik op het spoor liggen!’

Verkeerswethouder Els Aarts is blij met de toezegging van minister Eurlings van Verkeer, een dag vóór dit Milieucafé. De veiligheid van het goederenvervoer door Tilburg wordt in 2008 gerelateerd aan de prognose die ProRail deed in 2003, waarbij was berekend dat een groot deel van de gevaarlijke stoffen over de Betuwelijn wordt vervoerd. Voor Tilburg betekent de toezegging van minister Eurlings: minder gifwagons, betere techniek en slimmere stapeling. Aarts gaat bij schending van die afspraken desnoods wel ‘op het spoor liggen’.

De verkeerswethouder stoeit met Tweede Kamerlid Ruud van Heugten (CDA) en brandweercommandant Marcel Appeldoorn over het onderwerp gifwagons. Van Heugten stimuleert landelijke afspraken over maximaal toelaatbare aantallen over het spoor. ‘Een zeker risico door dit soort vervoer is aanvaardbaar, maar daarboven moet een gemeente kunnen begrenzen.’ Koren op de molen van wethouder Aarts, zo blijkt in het Milieucafé. Ze stelt dat daarvoor wel eerst de Europese wetgeving moet worden aangepast.

Goed voorbereid

Kan de Tilburgse bevolking eigenlijk wel rustig slapen? Volgens Appeldoorn wel. De brandweer zou goed zijn voorbereid op incidenten. Appeldoorn: ‘En als er echte nood is, kunnen geluidsschermen worden weggehaald.’ Hij doelt op een noodsituatie zoals bij een explosie met een goederenwagon met lpg bijvoorbeeld. Er zou veel ‘schade en ellende’ zijn, tot op driehonderd à vierhonderd meter van het spoor. Presentator Michel Jehae: ‘Moet voor de zekerheid daarom niet alles binnen die zone rond het spoor worden gesloopt?’ Appeldoorn: ‘Dat is niet reëel. De kans op zo’n ramp is redelijk klein.’

Aarts gaat de naleving van de afspraken met Eurlings kritisch volgen. Op de vraag van presentator Frans Post of ze desnoods op het spoor gaat liggen bij schending van die afspraken, reageert ze met een volmondig ja. Eh, bij wijze van spreken dan. ‘Stel dat we weer horen dat treinen vanaf de Betuweroute nog niet goed Duitsland in kunnen, dan slaan we in Den Haag met de vuist op tafel.’