2017

Zand in het motorblok

Een column van Luuk Koelman

Luuk Koelman leverde de afgelopen 17 jaar bijdragen aan media als Metro, Univers, Panorama, Playboy, Webwereld en Geen Stijl. Het leidde tot twee rechtszaken met Gretta Duisenberg, woedende schoon­ouders van André Hazes, en dj Ruud de Wild stuurde een originele Moszkowicz achter hem aan. Het publiek in Paradox kan zich kortom schrap zetten als Luuk aan de volgende tekst begint:

"Er zit zand in het motorblok van de formatie”, hoorde ik een verslaggever laatst zeggen op tv. Ik ben gek op dergelijke uitdrukkingen. Ging het tijdens de verkiezingen over ‘het kantelpunt in de campagne’, nu gaat het over ‘het motorblok van de formatie.’

Dat motorblok is VVD, CDA en D66. Daar zit dus zand in. Nou, dat zou zomaar kunnen, al denk ik zelf dat er veel meer mis is met dat motorblok. Pechtold met al zijn uitlatingen, dat is toch een beetje de lekke koppakking van de formatie. En Buma – altijd maar klagen, altijd maar bezwaren – is de vastgelopen krukas. Tot slot Rutte. Ik denk dat hij zichzelf ziet als het pientere pookje van de formatie.

Vroem! Vroem!

Maar goed, het motorblok. Mooie symboliek, want een kabinet formeren is net als de aanschaf van een tweedehands auto. Wat voor wagen gaat het worden? In ieder geval eentje waarmee je – hopelijk - de rit kunt uitzitten. En in Nederland moet dat vooral een onopvallende auto zijn. Zuinig. Degelijk. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Het liefst een tweedehandsje dus, zo een waar de kop van af is. Ik gok op een Nissan Micra.

Is dat niet opvallend? Het is niet eens zo lang geleden dat Rutte riep dat we allemaal die nieuwe auto moesten kopen. Goed voor de economie! Maar wat doet hij zelf? Hij cirkelt nu al weken, samen met Buma en Pechtold, rondom de een of andere goedkope barrel bij de occasion-dealer. Af en toe schoppen ze om de beurt tegen een band, en dat is het dan.

Vanaf een afstand roept Geert. Hij wil helemaal geen Nissan Micra. Geert heeft een ander kabinet voor ogen. Een stapvoets rijdende, open Mercedes waarin hij - en hij alleen - zich staand laat vervoeren. Eentje die op gas rijdt.

Rutte doet net alsof hij Geert niet hoort. Hij let op de kleur van de Nissan Micra, want dat vindt Jesse belangrijk. Jesse wil een groene. Mark is akkoord. De kleur interesseert hem helemaal niks, zolang het stuur maar aan de rechterkant zit.

Maar Buma maakt bezwaar. Met afhangende mondhoeken kijkt hij naar de carrosserie. Nee, groen vindt hij helemaal niks. Wat een vale kleur. Bovendien: andere kleuren zijn veel goedkoper.

Rijst de vraag: hoeveel partijen passen er eigenlijk in zo’n Nissan Micra? Ik denk vier. Wat dat betreft is het net een gezinnetje. Mark achter het stuur, Sybrand naast hem, met de kaart op schoot. Maar wie van de kinderen mogen er samen op de achterbank? Pechtold en Segers? Nee, dat wordt geheid ruzie. Of toch maar Jesse Klaver, alsnog? Ditmaal vastgesnoerd in het kinderzitje, zodat hij zijn plek weet?

Vroem! Vroem!

Lastig formeren dus. Moeilijk, moeilijk, moeilijk. En maar cirkelen met zijn drietjes, rondom die tweedehands Nissan Micra. En maar kibbelen.

Dáárom heb je dus een autoverkoper nodig. Iemand die jou over de streep trekt.

Eerst was daar Edith Schippers. Dat vond ik direct al een slechte keuze. Kijk maar naar al die kalenders in garages. Áls vrouwen al een auto aan de man brengen, dan doen ze dat halfnaakt, liggend op de motorkap. Van die dames die voor driekwart uit been zijn opgetrokken, met minimaal cup C.

Dat mis ik dus bij Edith Schippers. Het enige wat zij doet is praten. Wekenlang, oeverloos. Ik vind dat typisch vrouwengedrag. Langs de snelweg staan, op een pechstrook en dan maar praten tegen je auto. “Hè, toe! Rijd nou, alsjeblieft, doe niet zo flauw!”

Nee, dat schiet lekker op. Daarom is het goed dat we nu Herman Tjeenk Willink hebben. Mannen en auto’s, dat is: succes verzekerd! Lekker samen sleutelen, in plaats van kletsen. Herman weet alles van auto’s. Hij is zo oud dat zijn eerste auto een Ford T was. Eentje die je nog moest aanzwengelen.

Wat Herman dit kabinet gaat adviseren, is een trekhaak. Dan kan er nog een Kip-caravan achter de Nissan Micra. Daar prop je dan Asscher, Roemer en al die andere ettertjes in. En al naar gelang de plek waar je stopt, haal je diegene uit de Kip-caravan die je nodig hebt, voor een tijdelijk plaatsje op de achterbank.

Ook snapt Herman dat het internationaal hartstikke goed gaat met de economie.

Dus welbeschouwd staat zijn autozaak bovenop een heuvel. Met andere woorden; welk motorblok je er ook in stopt, dat ding begint echt wel te rollen. Kijk maar naar België. Daar hadden ze jarenlang geen kabinet. Welbeschouwd was dat land dus een auto zonder motorblok. Een zeepkist. En dat ging prima. En rollen maar, holderdebolder die heuvel af.

Zoiets gaan wij ook doen, maar dan met een stuiterende Kip-caravan aan de trekhaak.

Ik vind dat helemaal geen gek idee, zo’n wagen zonder motorblok. Kan er ook geen zand in komen. En als extra voordeel: een wagen zonder motorblok hoor je niet aankomen, dus wat dat betreft is het net een Tesla.

Niet “Vroem! Vroem!” maar gewoon “Zoefffff!”

 

Luuk Koelman heeft een eigen website. En daar staat deze column ook op. 


Volgend artikel: Goed boeren met 't Schop

Luuk Koelman

Luuk Koelman

Luuk Koelman

Luuk Koelman

Luuk Koelman


Foto's: Wendy Presser

Verslag: Hans van den Berk