Nick Pilmeyer: Eigenzinnig Nederlands
De muziek in het Milieucafé is vaak afkomstig van dames. Vandaag neemt Nick Pilmeyer plaats op het podium van Paradox. Hij is net klaar met de Rockacademie en heeft toevallig juist vandaag zijn diploma opgehaald. Zijn commentaar is navrant humoristisch: "Ik was al werkloos. Nu heb ik echt geen flikker meer te doen."
Eigenzinnig is een goed woord om Nick Pilmeyer te typeren. Serveert de gemiddelde singer-songwriter persoonlijk leed uit in het Engels, Nick schrijft en zingt in het Nederlands. Bovendien is zijn invalshoek meer beschouwend. "Vroeger zong ik Engels. Ik maakte lange progressieve metal-stukken waar mijn leraar niet zo weg van was. Toen ben ik gaan experimenteren met een simpel akkoordenschema en Nederlandse tekst. Dat viel in de smaak."
Nick begint voor de pauze met het eerste Nederlandstalige liedje dat hij schreef. "Het gaat over woorden en het relatieve belang daarvan. Als je dat op je laat inwerken kan het hele concept van een talkshow dan ook in de prullenbak. Toch?"
Wat volgt is 'Woorden'. Een lied vol menselijke onmacht van geliefden die elkaar niet bereiken, en oude mannen op hun laatste ziekbed. Met als refrein "Woorden, woorden, woorden... Zijn alleen maar woorden, woorden, woorden. Zijn alleen maar woorden." Hij zegt het en zingt het. Met een poëtisch einde:
Ik kijk je aan | Voel je staan | Voel je staan
Ik spreek je naam | Raak je aan | Raak je aan
Ik hou je vast | Ruik je haar | Ruik je haar
Ik hoor je stem | Laten we gaan
Misschien zijn het alleen maar woorden. Maar wel mooie en dat vindt het publiek ook.
Na de pauze kan het publiek kiezen. Willen ze een persoonlijk liedje? Of een verantwoord politiek statement? Nick kiest voor het eerste met 'Machteloos'. De song past in een Tilburgse traditie want naast een zachte g horen we vage echo's van Doe Maar. Het kenmerkende reggae-ritme in combinatie met 'Oow' en 'Aah'-uithalen werkt stimulerend.
Soms denk ik dat ik kan veranderen
En ren ik hier heel ver vandaan
Maar na een tijdje kijk ik achterom
En blijk ik toch weer stil te staan
Ik voel me machteloos...
Volgens ons valt het wel mee. Nick blijkt een drukbezet muzikant. Direct na het slotapplaus in Paradox pakt hij zijn spullen want hij heeft die avond nog een optreden. Die komt er wel.
Volgend artikel: Environmental Lounge Cafe
Foto's: Bianca Vleugels
Verslag: Hans van den Berk
