Oliver Pesch

Geschakeerd akoestisch

Het jonge muziektalent van vandaag is twintig jaar en afkomstig uit de regio Rotterdam. Hij studeert aan de Rockacademie in Tilburg. Zoals veel jonge musici laat hij zich inspireren door de blues en folk uit de jaren '70 van de vorige eeuw. Hij trad op bij Festival Mundial, het Bevrijdingsfestival in Rotterdam en vele andere festivals. In 2016 won hij de Kunstbende en momenteel is zijn eerste EP in de maak.

Voordat Oliver inzet verklaart hij het programma in Paradox ontzettend leuk te vinden: "Ik sta echt te kijken wat ik allemaal hoor." Het eerste nummer Ole Man Willis gaat over de angst om ouder te worden en alleen te zijn. Oliver oogt jong en zijn stem klinkt lager en rijper dan je zou verwachten op basis van zijn postuur. De man tovert ijle akkoorden uit zijn akoestische gitaar. Hij heeft een eigen geluid hoewel de invloed van types als David Crosby, Joni Mitchell en James Taylor hoorbaar gediend heeft als inspiratie. De twintiger speelt verrassend volwassen muziek met een rijpe thematiek. Het gaat nu eens een keer niet over relaties.

Ole Man Willis krijgt naar het eind een subtiele versnelling en de aanslagen worden steviger met een backslap in het gitaarspel. Het publiek haakt in met een stevig applaus.

Na de pauze gaat Take A Stroll over een vrouw die twintig jaar mishandeld werd door haar partner. De hoofdfiguur uit het waargebeurde verhaal heeft de ellende weten te doorstaan door met haar auto regelmatig met 200 kilometer per uur tussen de weilanden door te crossen. Het lied is meer country dan folk en Oliver zingt ook hoger. In het vrolijke refrein komt zowaar het ritme van Johnny Cash op zetten. Maar met de open akkoorden die Pesch ook gebruikt ontstaat een geschakeerd geheel. Laten we zeggen zoals in 25 jaar Milieucafé.

Oliver Pesch kondigt af met de uitnodiging: "Volg me op Facebook en Instagram. Aan Twitter doe ik niet."

Volgend artikel: Environmental Lounge Cafe