Originele V-rede
Jongeren blijken in toenemende mate betrokken te zijn bij vraagstukken van klimaat, natuur en duurzaamheid. Tilburg vormt daarop geen uitzondering. Op 1 maart vond het jaarlijks Groot Tilburgs Scholierendebat plaats. Een aantal leerlingen hield daar een pleidooi voor een duurzamer Tilburg, de zogeheten V-rede.
De jury vond het verhaal van Ties Keurentjes het beste en daarom vroegen we de net 17 jaar geworden scholier om het verhaal ook een keer te laten horen in het Milieucafé. Ties komt uit Goirle en is leerling van het Koning Willem II college. Hij houdt van voetbal maar heeft zijn ambities op dit vlak moeten temperen toen hij een half jaar geleden zijn meniscus scheurde.
Hoe kwam hij op het idee om een V-rede te houden?
Zijn docent Nederlands vroeg of hij er een wilde schrijven, zo blijkt. De inspiratie kwam uit het denken over groene energie. Maar Ties vond het ook wel aardig om de zaak een keer te bekijken vanuit een heel ander perspectief. Last van plankenkoorts heeft hij niet want het optreden tijdens het Scholierendebat is hem ook wel meegevallen.
Tekst V-rede van Ties Keurentjes
Wat zou jij doen om Tilburg duurzamer te maken?
Ik zou windmolens neerzetten, op iedere hoek van de straat en bovenop de stoplichten waar iedereen steeds maar stilstaat. Zonnepanelen op de hokjes van de vogeltjeskooi en op daken van alle huizen en het Wilhelminakanaal, tot voor kort rustig en mooi, stouw ik vol met stuwen en sluizen…
Bij de extreem linkse loopt het water wellicht al in de mond, maar de meesten van ons willen dat ons mooie stadje niet aan doen.
Groene energie, is dat waar duurzaam om gaat? Dat was wel wat het eerst in mij opkwam toen mijn docent mij vroeg om dé V-rede te schrijven over hoe ik Tilburg duurzamer zou maken. In de pauze en tussenuren vroeg ik aan mijn vrienden wat duurzaamheid was. Ik kreeg antwoorden als: ‘’Iets dat goed is voor het milieu”; “Iets dat lang meegaat en hergebruikt wordt;” “Een bepaalde stof die over een langere periode gebruikt kan worden.” De omschrijving werd telkens iets origineler maar het antwoord kwam steeds op hetzelfde neer. Toen ik het opzocht kwam ik erachter dat duurzaam het woord is dat ik zoek. In de Van Dale vond ik dat duurzaam, 'lang durend'; 'weinig slijtage'; ofwel 'het milieu weinig belastend', betekent. Een beetje vaag vind ik het wel.
Velen denken bij duurzaam aan groene energie, net als ik dat deed. Dat is immers niet milieubelastend. Maar ik ben na gaan denken. Als duurzaam betekent dat iets lang meegaat, waarom moet dat dan per se iets materialistisch zijn? Zouden we het niet kunnen zien in de vorm van kennis en ervaringen die we opdoen, op - en buiten school; vriendschappen die je al lang hebt en het liefst voor altijd koestert, of een liefde die eindelijk een keer wederzijds was en die voor altijd bij je wil houden. Die dingen kunnen en moeten ook lang mee gaan, ze zullen misschien hier en daar wat slijtage oplopen, maar die valt te repareren.
Duurzaamheid kunnen we dus anders interpreteren, niet vanuit milieu-oogpunt, maar vanuit onze drang om te kunnen voorzien in onze basisbehoeften. Daar moeten we ook vanuit een duurzaam oogpunt naar kijken, daar moet in de toekomst immers ook in kunnen worden voorzien. Als we de basisbehoeften duurzamer willen maken eten wij, Tilburgers, in de toekomst gezond en duurzaam en gebruiken we ingrediënten gekweekt door Rooi Panners op groene Interpolisdaken. De aandachtswijken bestaan niet meer, overal voelen Kruikenzeikers zich veilig. Pater Poels zijn genen worden zichtbaar in nieuwe projecten, waarmee sociale relaties worden bevorderd. Zilveren en gouden legpenningen van de stad Tilburg zijn niet meer aan te slepen omdat we elkaars inspanningen erkennen, waarderen en omdat we trots zijn op wat we in onszelf hebben weten te realiseren.
Dit alles kunnen we bereiken, als we hier en daar iets vaker naar elkaar om zouden kijken. Als we onszelf minder op één zetten en meer tijd maken voor anderen, want alleen kom ik er niet. En wie ben ik dan? Ik ben gewoon een joch van het Willem II College dat het liefst zijn beste beentje voorzet en aardig probeert te zijn tegen anderen door bijvoorbeeld een duimpje op te steken als iemand me voorlaat. Of wanneer iemand problemen heeft met bijvoorbeeld zijn of haar fiets, dan vraag ik of ik iets kan doen. Het zijn geen grote dingen, maar dat hoeft ook helemaal niet. En dan, als wij als Tilburgers samen weer één Tilburg vormen, waarin we elkaar accepteren ongeacht afkomst, leeftijd, rijkdom of scholing, dan gaan we werken aan een duurzaam Tilburg in de zin van milieu. Dan zijn we wellicht ook meer bereid om met z’n allen wat in te leveren, om een betere toekomst te geven aan zij die na ons komen, omdat we, wat we dan gaan missen, kunnen compenseren met de nieuwe sociale interacties die we dan hebben.
Dit was Ties Keurentjes, altruïst, maar ik wil later ook gewoon piloot worden.
Ties Keurentjes oogst een bemoedigend applaus voor een hartverwarmende rede.
Volgend artikel: Klimaatspijbelaars
Foto's: Wendy Presser
Verslag: Hans van den Berk
